Styl autora w tłumaczeniu
Tłumaczenie w stylu autora
Dzisiaj o kwestii poszanowania przez tłumacza stylu autora tekstu oryginalnego w tłumaczeniu. Z jednej strony, branie pod uwagę indywidualnego stylu autora pracy naukowej wydaje się jak najbardziej uzasadnione, a nawet konieczne. Szczególnie gdy ten styl jest bardzo charakterystyczny, a zdarza się to nawet w pracach naukowych, tak przecież dążących do obiektywizmu.
Współpracuję na przykład z pewnym malarzem i teoretykiem sztuki, który wymyślił swój własny, nowy kierunek w sztuce i stworzył teorię tego nowego kierunku. Jest to bardzo barwna i ciekawa osobowość i mówię to właśnie na podstawie tekstów, które tworzy bo nigdy go nie poznałam osobiście. Tłumaczyłam dla niego treść wspomnianej teorii, zgodnie z jego wytycznymi, które brzmiały, cytuję:
„Jestem tak jak i Van Gogh mój mistrz Vincent
ubogim malarzem,
a pani oferta jest najkorzystniejsza,
proszę o potwierdzenie, że: przetłumaczy pani fachowo, używając artystycznej terminologii,
I w takim samym kontekście, czyli TAK by moje imię nie ucierpiało, tak jak jest to oczywiste w wersji po polsku, co proszę potwierdzić jeszcze raz i że pani to rozumie, […]
[…] na angielski i płynnie, tak by miło się im czytało, i by
kontekst nie był zmieniony,
kontekst szczerości i uczciwego podejścia do sztuki, ludzi i życia, […]”
Tak więc akurat w tym wypadku poszanowanie stylu autora dla odbioru jego tekstu było wręcz kluczowe.
Z drugiej strony, na co zwraca uwagę Jody Byrne, zbyt kurczowe trzymanie się tekstu oryginału wynikające z jakiejś „ślepej” lojalności do autora może bardzo negatywnie wpływać na jasność przekazu i odbiór tekstu tłumaczenia przez przyszłego czytelnika. Poza tym, według Voellnagela:
Artykuły zawierają prawie zawsze – co tu ukrywać – trochę wody, którą można przelewać na inny język nieco swobodniej niż treści techniczne […]
Decyzja co do stopnia oddania stylu autora oryginału w tłumaczeniu, leży oczywiście w rękach tłumacza i w dużej mierze zależy od jego wyczucia i umiejętności. Myślę, że warto szukać tu złotego środka pomiędzy poszanowaniem stylu autora, a jasnością tekstu dla odbiorcy.